Het einde in zicht..

Een mooie doos met al mijn souvenirs en kados’s, ingepakt en dicht getaped, opgestuurd naar Lima. Zo, die is er al. Zelf ga ik met een enorm grote omweg, eerst langs Cusco, Nazca en weer naar Lima, voor mijn terugreis naar Nederland. Nu maar hopen dat er niks mis gaat met mijn spullen, met mij of met men laptop die weer iemand anders mee neemt naar Lima. 3 wegen, en 3 keer de informatie die ik heb verzameld. Hopelijk is dat genoeg zekerheid om straks met alles weer in Nederland aan te komen!
Ja, helaas is het al zo ver. Morgen ga ik weg uit Ayacucho en vandaag moet ik afscheid nemen van iedereen.. Een kleine week vakantie vieren voordat de studie weer begint. Ondertussen ben ik al heerlijk gewend in Ayacucho dus het afscheid gaat me zeker zwaar vallen. Mijn gast fammilie ga ik echt missen. Gisteren al afscheid moeten nemen van het dochtertje van de huishoudster. Het arme kind moest bijna huilen en kwam me nogmaals en nogmaals een knuffel geven. Toen moest ik ook wel even vecthen tegen de tranen..

Ook heb ik al afscheid op kantoor genomen en de baas bedankt. Ze waren allemaal erg blij met de zelfgemaakte appeltaart die ik had mee genomen. Ook mijn gastgezin kan er geen genoeg van krijgen dus ik heb al zo’n 3 keer taart en cake gebakken! Ook dit weekend weer voor mijn afscheid.

De laatste weken op het werk ben ik enorm veel bezig geweest met informatie verzamelen. Erg frustrerend.. Want meerdere malen bellen, langs gaan op kantoor, nog een keer vragen en nog een keer.. Nee, uiteindelijk heeft het allemaal geen zin. Tot nu toe zit ik nog steeds te wachten op informatie.. Dat wordt weer bellen en stalken de volgende week. Soms wel vermoeiend en frustrerend maar het werkt hier nu eenmaal niet zoals in Nederland. Natuurlijk komt het ook nog eens voor dat de stroom uitvalt, een computer crashed, er zo veel regen valt dat de straten ombegaanbaar zijn of dat het hele telefoon netwerk er uit ligt. Ik ben ook wel bang als ik straks terug ben, ik overal te laat ga komen of te laks ben met men afspraken nakomen. Hier allemaal erg normaal!
Voorbeeld: Ik zou eigenlijk nog de bergen in gaan afgelopen week. De man op het kantoor van ABA zei dat we drie dagen zouden gaan en dat hij mij nog zou bellen hoelaat. Niks gehoord.. Dus ik die dag naar kantoor gebeld, had hij de hele dag een vergadering.. Beetje vreemd dat hij kan zeggen dat we de bergen in gaan als hij helemaal geen tijd heeft. Ik heb nog een mail gestuurd, maar hij heeft niks meer van zich laten horen.. Ach, je raakt er aan gewend dan je plannen maakt en dat ze dan uiteindlijk niet doorgaan! Dus ben ik lekker een dagje mee geweest naar de Chakra (akker) van de familie en heb een museum bezocht.

Maar morgen vroeg ga ik echt. Als eerste reis ik met een klein busje naar Abancay. Het grootste deel is onverharde weg, dus dat wordt lekker oncomfortabel hobbelen zonder been ruimte. (de busjes zijn hier niet ontworpen op mijn lengte!) Na een nachtje ga ik door naar Cusco, waarna ik weer verder ga naar Machu Pichu. Hoe ik het allemaal ga regelen en waar ik ga slapen weet ik nog niet. Dat bekijk ik als ik ter plaatse ben. In ieder geval hoef ik maar een tas mee te nemen met men kleren, dus dat ik wat makkelijker.

Men laptop gaat ook niet meer. Dus skypen, mailtjes en een blog zal er niet meer veel komen. Ik ga lekker Peru ontdekken!
Vanmiddag nog even lekker lunchen met Willmijn, een Nederlands vriendin hier en vanavond nog langs Peruaanse vrienden. Men tas staat al klaar!

Tot over twee weken!
Niene